ضرورت شناخت امام زمان (عج) ( 2 )
مهم ترین وظیفه ما در این دوران، زمینه سازی برای فرج امام زمان (عج) است.
این تفکر که ظهور، امری است کاملاً الهی و بشر هیچ نقشی در آن ندارد،
کاملاً غلط و بی پایه می باشد. آیات و روایات و کلمات بزرگان هم بر این
مطلب دلالت دارد که: «ما باید بخواهیم»
سوره مبارکه رعد آیه 11:
«إن الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بأنفسهم»
خداوند سرنوشت هیچ قوم و ملتی را تغییر نمی دهد، مگر آن که آن ها خود را تغییر دهند.
تفسیر نمونه جلد 10 صفحه 145:
«این جمله که در دو مورد از قرآن با تفاوت مختصری آمده است، یک قانون کلی و
عمومی را بیان می کند، قانونی سرنوشت ساز و حرکت آفرین و هشدار دهنده. این
قانون کلی که یکی از پایه های اساسی جهان بینی و جامعه شناسی در اسلام
است، به ما می گوید: مقدرات شما قبل از هر چیز و هرکس در دست خود شماست و
هرگونه تغییر و دگرگونی در خوشبختی و بدبختی اقوام در درجه اول به خود آن
ها بازگشت می کند... البته ماورای اسباب و عوامل ظاهری یک سلسله مددهای
غیبی و الطاف الهی است که در انتظار بندگان با ایمان و پرجوش و با اخلاص
است؛ ولی آن ها را هم بی حساب به کسی نمی دهند، بلکه شایستگی و آمادگی لازم
دارد.»
تفسیر نسیم حیات جلد 13 صفحه122:
«در قرآن بارها به قانون «إن الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بأنفسهم»
اشاره کرده است. تو، به همان صورتی که در مقابل آینه قرار بگیری، همان گونه
منعکس می شوی؛ اگر آنچه در نیت و عمل خود دارید تغییر دهید، خدا مطابق
همان برای شما تحول ایجاد می کند؛ پس مقدرات شما قبل از هرچیز و هرکس در
دست خود شماست. شانس و طالع و اقبال و جادو هیچ کدام پایه ندارد... سکوت
مردم و بی تفاوتی آن ها نسبت به ظلم هایی که به امامان می شد، موجب گردید
که امام صادق ها مُنزوی شوند.»
قالت فاطمه (س) قال رسول الله (ص):
مثل الإمام مثل الکعبه إذ تؤتی ولا تأتی.
(بحارالانوار، جلد36 صفحه353)
حضرت فاطمه (س) فرمودند: رسول خدا (ص) فرموده است:
امام مانند کعبه است که مردم باید به نزد او روند نه آن که او به سمت مردم آید.
خواجه نصیر الدین طوسی می نویسد:
عدمه منا.
(کشف المراد، صفحه285)
نبودن و غیبت حضرت مهدی (عج) از ناحیه ماست.
عالم بزرگوار سید محمد تقی موسوی اصفهانی تصریح می کند:
مانع ظهور و آشکار شدن آن حضرت، ناشی از خود مردم است... بر مردم واجب است که موانع ظهور را بر طرف سازند.
(مکیال المکارم، جلد1 بخش1)
آیت الله بهجت فرمودند:
سبب غیبت امام زمان (عج) خود ما هستیم؛ چرا دستش را بسته ایم و خانه نشینش کرده ایم؟ و اجازه نمی دهیم خود را نشان دهد؟
(بهارانه، صفحات35و38)
اما...
با توجه به روایتی که از امام باقر (ع) نقل شد و نیز حکم عقل، مسلمانان در راستای تحقق دولت کریمه امام زمان (عج) و بیرون آمدن حضرتش از پس پرده غیبت هیچ اقدامی نخواهند کرد تا زمانی که او و اهدافش را بشناسند؛ و بدانند که چگونه خواهد آمد و برای چه ظهور خواهد کرد؟
غیبت خورشید تابان، شیعیان تقصیر ماست
این که باشد آن امام از ما نهان تقصیر ماست
با چنین وضعی که ما داریم و از او غافلیم
گر نمی گردد فرج در این زمان تقصیر ماست
با فراموشی ما از او اگر بر ما رسد
لحظه لحظه فتنه های بی امان تقصیر ماست
ما به آن سرچشمه رحمت خیانت کرده ایم
گر نبارد ابرهای آسمان تقصیر ماست
ما همه بر خوان آن صاحب کرم مهمان شدیم
این که باشد دور از ما میزبان تقصیر ماست
بارالها عفو کن ما را و آسان کن فرج
غیبت مولایمان صاحب زمان تقصیر ماست
در ره تهذیب نفس انوار، روز و شب بکوش
کاین غریبی امام مهربان تقصیر ماست
آیت الله بهجت:
«اگر برای فرج دعا می کنید، علامت آن است که هنوز ایمانتان پابرجاست.»
(در محضر آیت الله بهجت، جلد1 صفحه363)
قسمت مهمی از سخنرانی ها منابر و خطبه های نماز جمعه را به مباحث مهدوی اختصاص دهیم.
خلاصه حضرت را بشناسیم و با هر وسیله ممکن به دیگران بشناسانیم.
دعوت کردن مردم و هدایت آن ها به سمت امام زمان (عج) از مهم ترین طاعات و واجب ترین عبادات است.
(مکیال المکارم، بخش8 تکلیف48)
زیر رخت خواب ما آب آمده موقع بیداری از خواب آمده
باید از خواب کهن بیدار شد از شب و تاریکی اش بیزار شد
ندای مظلومیت و آوای «هل من ناصر ینصرنی» پدر مهربان امت را بشنویم:
امام باقر (ع) در ضمن حدیثی طولانی فرمودند:
والقائم یومئذ بمکه قد أسند ظهره إلی البیت الحرام مستجیراً به فینادی:
یا أیها الناس إنا نستنصر الله فمن أجابنا من الناس؛ فإنّا أهل بیت نبیکم
محمد و نحن أولی الناس بالله و بحمد؛ ... و أسألکم بحق الله و حق رسوله و
بحقّی –فإنّ لی علیکم حق القربی من رسول الله- إلّا أعنتمونا و منعتمونا
ممّن یظلمنا فقد أخفنا و ظلمنا و طردنا من دیارنا و ابنائنا و بغی علینا و
دفعنا عن حقنا وافتری أهل الباطل علینا؛ فالله الله فینا لا تخذلونا
وانصرونا ینصرکم الله تعالی.
(غیبت نعمانی، باب14 حدیث67/ اختصاص شیخ مفید، صفحه255/ بحارالانوار، جلد52 صفحه237)
قائم در آن روز (روز ظهور) در مکه است. پشت خود را به بیت الله الحرام تکیه داده و بدان پناه می جوید، سپس فریاد بر می آورد:
ای مردم ما از خدا یاری می طلبیم؛ چه کسی از مردم دعوت ما را پاسخ می گوید؟
که ما خاندان پیغمبر شما محمد هستیم و نزدیک ترین مردم به خداوند و محمد
می باشیم... و از شما می خواهم که به خاطر حق خدا و حق رسول خدا و حق خودم
بر شما –که حق خویشاوندی با رسول خدا است- ما را کمک کنید، و ما را از
کسانی که به ما ظلم می کنند دور کنید؛ چرا که ما ترسانیده شده ایم، و به ما
ظلم شده است، و از شهر و فرزندانمان رانده شده ایم، و نسبت به ما سرکشی
کرده اند، و از حقّمان کنارمان زده اند، و اهل باطل بر ما نسبت ناروا
بستند.
پس خدا را در نظر بگیرید و ما را رها نکنید و یاری مان کنید تا خدا شما را یاری کند.
آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی پس از این که روایت فوق را صحیح اعلام می کند در ذیل آن این گونه می نویسد:
اگر گوش دلت را بگشایی و سینه ات به نور پروردگارت فراخ گردد، ندای امام
زمانت را در این زمان خواهی شنید که از اهل ایمان یاری می طلبد.
آیا کسی هست که ندای آن حضرت را پاسخ گوید؟ و آیا کمک کننده ای هست؟ آیا
یاری کننده ای هست؟ البته یاری کردن در هر زمان به اقتضای همان زمان است.
یاری آن حضرت یاری خدا است؛ یاری رسول خدا است؛ یاری اولیای خداست؛ یاری
غریب و کمک به مظلوم و مضطر و عالِم است؛ یاری ولیّ نعمت و پدر مهربان است.
(مکیال المکارم، جلد1 صفحات276و277)
او چشم به راه ماست.
حضرتش در غیبت صغری به علی بن مهزیار اهوازی فرمودند:
یا ابا الحسن قدکنّا نتو قعک لیلاً و نهاراً فما الذی ابطأبک علینا؟
(دلائل الامامه، صفحه541)
ما شبانه روز چشم به راه تو بودیم، چرا دیر پیش ما آمدی؟
این غریب مظلوم را منتظر نگذاریم.
اللهم اجعلنا من خیر أعوانه و أنصاره ولا تجعلنا من الغافلین منه.
