آثار پذیرش ولایت الهى چیست؟

مؤمن هرگز در بن‏ بست قرار نمى ‏گیرد، چون خدا ولى و سرپرست اوست و او را از تاریکى ‏ها و ظلمات خارج مى‏ کند «یخرجهم من الظّلمات الى النّور»(بقره، 257)
مؤمن یک سرپرست دارد و او خداست، «اللّه ولىّ الذین آمنوا...»(بقره، 257) ولى کسى که دستش در دست خدا نباشد، هر لحظه یک نفر دستش را مى ‏گیرد و به هر سمت‏ وسویى که بخواهد، مى‏ برد، او به جاى یک سرپرست، سرپرستان متعددى دارد، «والذین کفروا اولیائهم الطاغوت» آرى، راه حق یکى است؛ ولى راههاى باطل متعدد است، لذا در قرآن کلمه‏ ى «نور» مفرد آمده؛ ولى کلمه‏ ى «ظلمات» جمع آمده است، در نور امکان حرکت، رشد، امید و آرامش وجود دارد؛ امّا در ظلمات، دغدغه‏ ى روانى، رکود، تحیّر و ترس مى‏ باشد.
حضرت یوسف در دعوت به توحید، با رفقاى زندانى خودش این‏گونه استدلال کرد، «یا صاحبى السّجن ءأرباب متفرّقون خیرٌ أم اللّه الواحد القهّار»(یوسف، 39.) اى دو یار زندانى من! آیا خدایان متعدد و پراکنده بهترند یا خداى یگانه قدرتمند؟
کوتاه سخن آنکه راضى کردن یک خدا زودتر و آسان‏تر است؛ ولى راضى کردن خدایان و اربابان متعدد یا نشدنى است و یا سخت و طاقت‏فرسا. آرى، خدا یکتاست، «قل هو اللّه أحد» و زود راضى مى ‏شود، «یا سریع الرضا» در نتیجه در صورت یکتاپرستى است که انسان آرامش و امید پیدا مى‏ کند.
ظهر دعا بودند، شبانه روز در حال تلاش و کوشش نیز بودند. در روایت مى‏خوانیم که دعاى افرادى که بیکارند وهیچ تلاشى نمى‏ کنند، مستجاب نمی شود.