نشانه ى ایمان واقعى چیست؟
نشانه ى ایمان واقعى چیست؟
نشانه ى
ایمان واقعى آن است که انسان در همه ى امور تسلیم فرمان خدا و مطیع انبیا و
اوصیا و جانشینان به حق آنان باشد. به چند نمونه اشاره مى کنیم:
1.
قرآن مى فرماید: مؤمنان کسانى هستند که هرگاه با پیامبر هستند، بدون
اجازه ى او جلسه را ترک نمى کنند، «واذا کانوا معه على أمرٍ جامع لم یذهبوا
حتّى یستأذنوه»( نور، 62.)
2. قرآن از کسانى که فرمانده و زمامدار منصوب از طرف پیامبر را نپذیرفتند، انتقاد مى کند.
همین
که یکى از پیامبران الهى، جوان نیرومند و لایقى به نام طالوت را که فردى
گمنام و فقیر و چوپانى در اطراف شهر بود، به فرماندهى بنى اسرائیل (آن هم
از طرف خدا) منصوب کرد، بهانه گیرى شروع شد و گفتند: او که ثروت زیادى
ندارد، چگونه بر ما حکومت کند و فرمانده ما باشد؟ ما خودمان از او بهتریم.
«انّى یکون له الملک علینا و نحن أحقّ بالملک»( بقره، 247) تا آنجا که
گروهى از اطاعت طالوت که منصوب از طرف خدا و پیامبر بود، سرباز زدند.
3.
سرباز زدن از هر یک از دستورات مسلّم دینى خارج شدن از مدار بندگى و ایمان
است. بسیارند کسانى که بخشى از احکام اسلام را مىپذیرند و بخش دیگر را
نمىپذیرند. «أفتؤمنون ببعض الکتاب و تکفرون ببعض»(بقره، 85)
آن چه مورد سفارش قرآن است، تسلیم عاشقانه است، نه تسلیمى همراه با اکراه و اجبار و نق زدن، «و یسلّموا تسلیماً»( احزاب، 56.).
قرآن
سوگند یاد مىکند که مسلمانان ایمان واقعى ندارند جز آنگاه که اگر پیامبر
قضاوتى در مشاجراتشان کرد، هیچگونه اعتراض و سنگدلى در روحشان پیدا نشود،
«لایجد فى أنفسهم حرجاً ممّا قضیت»(نساء، 65)
سرچشمه اکثر اعتراضات
مردم، کوته نظرى و کوته فکرى و یک بعدى نگرى است. گاهى فقر و گمنامى را
مانع دریافت لطف الهى مىدانند و ثروت و شهرت را عامل دریافت. از جلوههاى
ظاهرى آگاهند و از استعدادهاى نهفته در افراد گمنام بىخبر.
از سختى کار امروز آگاه؛ ولى از آثار و برکاتى که در درون سختىهاست غافل هستند.
