گنبد و بارگاه بزرگداشت توحید است

می‌گویند: گنبد شرک است. می‌گوییم: اتفاقاً اگر یک آدم موحدی پرچم دست گرفت، شما در جبهه پرچم را به یک آدم قوی می‌دهید که بگویید: این پرچمدار است. علمدار است. پرچم دست این است. چون این قوی است. تا در دست این باشد پرچم زمین نمی‌افتد. ما اگر یک جایی پرچم نصب کنیم، که مثلاً اینجا جمهوری اسلامی است پرچم ایران است. روی کشتی‌ها پرچم می‌زنند. پرچم پارچه‌ای است زود از بین می‌رود. ما می‌خواهیم بگوییم: یک مرد موحد اینجا خوابیده است. پارچه هم بزنیم از بین می‌رود. به جای پارچه روی مزارش، روی قبرش، ساختمان می‌سازیم. پس گنبد علامت این نیست که ما گنبد می‌پرستیم. یا ضریح می‌پرستیم.

آنها فکر می‌کنند که ما در مقابل امام حسین که می‌گوییم: «السلام علیک یا ابا عبدالله!» ما آهن می‌پرستیم. بابا در خانه‌ی ما هم آهنی است. ما هیچ وقت آهن در خانه‌مان را نمی‌بوسیم. این آهن حرم را می‌بوسیم. انگشترخانم‌ها هم طلا است. ولی هیچ خانمی این طلای انگشترش را نمی‌بوسد. اما طلایی که کنار حرم امام رضا است می‌بوسد. ما هر چرمی را نمی‌بوسیم. این چرم چون جلد قرآن است، می‌بوسیم. وگرنه کفش‌ها هم چرمی است. هیچ کس کفش خودش را نمی‌بوسد.

تو متوجه نیستی. اینقدر کله کار نمی‌کند که بفهمی ما که ضریح می‌بوسیم، نه به خاطر آهنی، خانه‌ی ما هم آهنی است. جلد قرآن را می‌بوسیم نه به خاطر چرم! کفشمان هم چرم است. این به خاطر قداست است. پیراهن یوسف، پنبه بود، منتها ما هر پنبه را نمی بوسیم. این پنبه چون به بدن یوسف مالیده شده بود، این پیراهن را انداختند روی چشم یعقوب، «فَارْتَدَّ بَصیراً» (یوسف/96) در طلایی امام رضا مهم است.  بنابراین این گنبد و بارگاه‌ها پرچم توحید در منطقه است. یعنی علامت این است که ای مردم دنیا، بدانید فکر کسی که اینجا خوابیده زنده است. کسی که فکرش زنده است روی مزارش گنبد و بارگاه می‌سازند. که به دنیا بگویند: این کسی که زیر گنبد خوابیده دارای فکری بود و هنوز فکرش زنده است. این علامت زنده بودن فکر است. علامت زنده بودن فکر است.

وگرنه حالا مثلاً فرض کنید بگوییم که خوب، اصلاً ما الآن در ایران قسمت قطعه‌ی شهدا را از باقی افراد جدا می‌کنند. برای آنها یک حسابی باز می‌کنند. می‌خواهند بگویند: بابا اینها برای انقلاب جان دادند. برای اسلام جان دادند. شهید شدند. ما اگر محل حزب جمهوری را یا بر مزار بهشتی، یا بر مزار هر شهید بلند پایه‌ای، به قول امام فرمود: بهشتی یک ملت بود. اگر ما بر مزار اینها یک ساختمان ساختیم معنایش این نیست که ما ساختمان پرست هستیم. معنایش این است که مرد خدا اینجا است. فکرش زنده است. چون فکرش زنده است، می‌خواهیم به دنیا اعلام کنیم فکر این زنده است.

در دنیا عکس افراد دانه درشت را روی اسکناس‌ها می‌زنند. چرا؟ برای اینکه مردم آن کشور از رهبر آن کشور غافل نشوند. وگرنه حالا عکس ایشان روی اسکناس باشد، یا عکس رهبر آن کشور نباشد که از اسکناس کم نمی‌کند. اینطور نیست چون عکس، چون اسکناس عکس دارد ما کاهو را کیلوی چند می‌دهیم؟ اگر عکس نداشته باشد هندوانه را کیلوی چند می‌دهیم؟ یعنی در خرید و فروش کسی نگاه به عکس نمی‌کند. ولی محو عکس یعنی محو فکر،...

پاسخ: استاد قرائتی